Т. I. МЯТЛЮК, настаўніца Кушлікоўскай СШ Полацкага раёна Віцебскай вобласці. Пачатковае навучанне 2012/2
Свята бабулінага пірага
Мілым бабулям прысвячаецца
Зала святочна прыбрана кветкамі, плакатамі, ма люнкамі. Галоўныя госці — бабулі. Іх запрасілі дзеці, якія прыгатавалі прыгожыя запрашэнні і падарункі. Бабулі прынеслі розныя прысмакі для святочнага стала.1-шы вучань.
Сонейка вясновае
Глянула з-за хмар.
Лічбаю чырвонаю
Ззяе каляндар.
2-гі вучань.
Глянула з-за хмар.
Лічбаю чырвонаю
Ззяе каляндар.
Напішу алоўкамі —
Я пісаць прывык:
Мама і бабулечка,
Восем, сакавік.
3-ці вучань.
Я пісаць прывык:
Мама і бабулечка,
Восем, сакавік.
Сонейка вясновае,
Не хавайся ў цень,
Каб асветлен радасцю
Быў святочны дзень.
4-ты вучань.
Не хавайся ў цень,
Каб асветлен радасцю
Быў святочны дзень.
Сёння ў нашым класе свята!
I гасцей як тут багата!
Усіх на свята запрашаем
I сардэчна ўсіх вітаем, —
I дарослых, і дзяцей,
I шаноўных ўсіх гасцей.
Шанаванне добрым людзям,
Хай вам радасці прыбудзе!
I гасцей як тут багата!
Усіх на свята запрашаем
I сардэчна ўсіх вітаем, —
I дарослых, і дзяцей,
I шаноўных ўсіх гасцей.
Шанаванне добрым людзям,
Хай вам радасці прыбудзе!
Песня «8 Сакавіка»
Муз. і сл. А. Жураўскага
Сёння дзень які, —
Мамы і бабулі
К нам у клас прыйшлі.
Рады, вельмі рады
Любым, дарагім.
Як ніколі шчыра
Заспяваем ім.
Мамы і бабулі,
Мы віншуем вас.
Прыгажэй на свеце
Вы за ўсіх для нас.
Сёння дзень адметны,
Сёння дзень які, —
Мамы і бабулі
К нам у клас прыйшлі.
Мамы і бабулі
К нам у клас прыйшлі.
Рады, вельмі рады
Любым, дарагім.
Як ніколі шчыра
Заспяваем ім.
Мамы і бабулі,
Мы віншуем вас.
Прыгажэй на свеце
Вы за ўсіх для нас.
Сёння дзень адметны,
Сёння дзень які, —
Мамы і бабулі
К нам у клас прыйшлі.
Вядучы.
Адкажыце, дзеткі,
Адкажыце, дзеці,
Хто за ўсіх раднейшы
Вам на цэлым свеце? (А. Заблоцкі.)
1-шы вучань.
Адкажыце, дзеці,
Хто за ўсіх раднейшы
Вам на цэлым свеце? (А. Заблоцкі.)
Ёсць у кожнага на свеце
Самы любы чалавек:
Ён у хаце -- сонца свеціць,
I яго мы любім век.
2-гі вучань.
Самы любы чалавек:
Ён у хаце -- сонца свеціць,
I яго мы любім век.
То бабуля дарагая,
3 ёй не знаем мы бяды:
I прыгожая такая,
I ласкавая такая,
Клапатлівая заўжды. (Я. Крупенька.)
3-ці вучань.
3 ёй не знаем мы бяды:
I прыгожая такая,
I ласкавая такая,
Клапатлівая заўжды. (Я. Крупенька.)
Павіншуем жа сваіх
Бабуль любімых, дарагіх.
Дружна песню заспяваем,
Дружна шчасця пажадаем,
Бабуль любімых, дарагіх.
Дружна песню заспяваем,
Дружна шчасця пажадаем,
Песня «Бабулька»
Муз. С. Галкінай, сл. Н. Галіноўскай.
Любіць нас і разумее,
Усё ведае, умее.
Нам заўсёды добра з ёй —
Бабкай роднаю сваёй.
Прыпеў. Усё ведае, умее.
Нам заўсёды добра з ёй —
Бабкай роднаю сваёй.
Вельмі весела сёння спяваем
Нашай дружнай вялікай сям’ёй.
Гэту песеньку мы прысвячаем
Даражэнькай бабульцы сваёй.
Прыпеў.Нашай дружнай вялікай сям’ёй.
Гэту песеньку мы прысвячаем
Даражэнькай бабульцы сваёй.
3 ёй усё нам зразумела,
3 ёй усё мы робім смела,
На пытанне дасць адказ,
3 ёй сябруе кожны з нас.
Прыпеў.3 ёй усё мы робім смела,
На пытанне дасць адказ,
3 ёй сябруе кожны з нас.
Вядучы.
«Добры дзень!» — гасцей вітаем,
Усіх на свята запрашаем.
I ў дзянёк гэты вясновы
Шчырыя гаворым словы
Для бабулек дарагіх.
Сёння мы віншуем іх
I жадаем у гэты дзень,
Каб няшчасця чорны дзень
Не кранаў іх аніколі.
Зычым усмешак вам паболей,
Каб не ведалі вы болю
Каб унукі вас любілі,
Вамі вельмі даражылі.
I каб толькі ад смяшынак
Вам прыбавілася маршчынак.
Вучань.
Усіх на свята запрашаем.
I ў дзянёк гэты вясновы
Шчырыя гаворым словы
Для бабулек дарагіх.
Сёння мы віншуем іх
I жадаем у гэты дзень,
Каб няшчасця чорны дзень
Не кранаў іх аніколі.
Зычым усмешак вам паболей,
Каб не ведалі вы болю
Каб унукі вас любілі,
Вамі вельмі даражылі.
I каб толькі ад смяшынак
Вам прыбавілася маршчынак.
Прыміце ж, родныя,
Са святам віншаванні
I песню звонкую
У нашым выкананні.
Са святам віншаванні
I песню звонкую
У нашым выкананні.
Песня «Бабуліны вочы»
Муз. А. Чыркуна, сл. М. Чарняўскага.
Ці то нядзеля, ці то будзень
Я сплю спакойна па начах —
Мяне бабуля ў школу будзіць,
Смяецца сонейка ў вачах.
Яе пагляд цяплом здзіўляе,
Бы шэпча мне: «У добры час!»
Бабуля ў школу выпраўляе,
Смяецца сонейка ў вачах.
Вачэй бабуліных іскрынкі
Мне свецяць ласкай, дабрынёй.
Каб не найшла на іх хмурынка,
Я пакажу ёй дзённік свой.
Я сплю спакойна па начах —
Мяне бабуля ў школу будзіць,
Смяецца сонейка ў вачах.
Яе пагляд цяплом здзіўляе,
Бы шэпча мне: «У добры час!»
Бабуля ў школу выпраўляе,
Смяецца сонейка ў вачах.
Вачэй бабуліных іскрынкі
Мне свецяць ласкай, дабрынёй.
Каб не найшла на іх хмурынка,
Я пакажу ёй дзённік свой.
Вучні чытаюць вершы.
Я бабулечку сваю
I шкадую, і люблю.
У яе нямала працы
На рабоце і ў хаце,
Адпачынку ёй няма,
I стамляецца яна.
Я стараюся не шкодзіць,
Але штосьці не выходзіць:
Завязаўся ў шапцы вузел,
Абарваўся ў куртцы гузік,
I запэцкана кашуля —
Зноўку праца для бабулі.
Слова сам сабе даю:
«Больш я гэтак не зраблю!»
Ты, бабуля, не зважай,
Толькі трошкі пачакай.
Два гады ці больш міне —
Не пазнаеш ты мяне.
Прыйдзеш вечарам з работы,
I няма табе работы:
Чыста ўсё, усё прыбрана,
І вячэра згатавана.
Аб рабоце распытаю,
Табе казку пачытаю,
На гадзіннік пагляджу:
— Вельмі позна, — я скажу.
Ты кладзіся хутка спаць,
Бо ранюсенька ўставаць.
А каб добра засынала,
Буду песеньку спяваць. (I. Шаўчук.)
Бабуля спявала Вячэрнюю песню:
— Расці, мой унучак,
Пад сонейкам веснім,
Пад сонейкам летнім,
Асеннім, зімовым.
Расці ты разумным,
Прыгожым, здаровым.
Хай сэрца тваё
Будзе добрым і чуйным.
Яшчэ, мой няўрымслівы,
Вельмі хачу я,
Каб гэтую песню
I родны парог
Нідзе і ніколі
Забыць ты не змог. (Н. Галіноўская.)
I шкадую, і люблю.
У яе нямала працы
На рабоце і ў хаце,
Адпачынку ёй няма,
I стамляецца яна.
Я стараюся не шкодзіць,
Але штосьці не выходзіць:
Завязаўся ў шапцы вузел,
Абарваўся ў куртцы гузік,
I запэцкана кашуля —
Зноўку праца для бабулі.
Слова сам сабе даю:
«Больш я гэтак не зраблю!»
Ты, бабуля, не зважай,
Толькі трошкі пачакай.
Два гады ці больш міне —
Не пазнаеш ты мяне.
Прыйдзеш вечарам з работы,
I няма табе работы:
Чыста ўсё, усё прыбрана,
І вячэра згатавана.
Аб рабоце распытаю,
Табе казку пачытаю,
На гадзіннік пагляджу:
— Вельмі позна, — я скажу.
Ты кладзіся хутка спаць,
Бо ранюсенька ўставаць.
А каб добра засынала,
Буду песеньку спяваць. (I. Шаўчук.)
Бабуля спявала Вячэрнюю песню:
— Расці, мой унучак,
Пад сонейкам веснім,
Пад сонейкам летнім,
Асеннім, зімовым.
Расці ты разумным,
Прыгожым, здаровым.
Хай сэрца тваё
Будзе добрым і чуйным.
Яшчэ, мой няўрымслівы,
Вельмі хачу я,
Каб гэтую песню
I родны парог
Нідзе і ніколі
Забыць ты не змог. (Н. Галіноўская.)
«Калыханка для ўнукаў». Бабулі спяваюць любімыя калыханкі.
Вучні чытаюць вершы.
Мая бабуля добрая такая,
Мая бабуля проста залатая!
А ўжо так мяне бабулька любіць,
Кожны раз і песціць, і галубіць.
I да сэрца горне і мілуе,
I так шчыра, моцна пацалуе,
I прамовіць ласкавае слоўца,
I сама засвеціцца, як сонца. (Н. Гілевіч.)
Вясёлая, лагодная,
Руплівая яна,
I без яе ніводнага
Не пражыву я дня. (М. Пазнякоў.)
Мая бабуля проста залатая!
А ўжо так мяне бабулька любіць,
Кожны раз і песціць, і галубіць.
I да сэрца горне і мілуе,
I так шчыра, моцна пацалуе,
I прамовіць ласкавае слоўца,
I сама засвеціцца, як сонца. (Н. Гілевіч.)
Вясёлая, лагодная,
Руплівая яна,
I без яе ніводнага
Не пражыву я дня. (М. Пазнякоў.)
Песня «Бабулька»
Муз. В. Сарокіна, сл. Л. Пранчака.
Бабулечка,
Бабулька,
Люблю твае я казкі,
Цішэю і святлею
Ад слоў тваіх і ласкі.
Мяне ты называеш
Пяшчотнаю салоўкаю.
А я цябе, бабулька,
Заву сваёй сяброўкаю.
Табе дару я ружы,
Частую смачнай кавай.
Я вырасці жадаю Такой,
Як ты, ласкавай.
Бабулечка,
Бабулька,
Павер, на ўсёй планеце
Дабрэй, чым ты, —
Нікога
Няма на цэлым свеце!
Бабулька,
Люблю твае я казкі,
Цішэю і святлею
Ад слоў тваіх і ласкі.
Мяне ты называеш
Пяшчотнаю салоўкаю.
А я цябе, бабулька,
Заву сваёй сяброўкаю.
Табе дару я ружы,
Частую смачнай кавай.
Я вырасці жадаю Такой,
Як ты, ласкавай.
Бабулечка,
Бабулька,
Павер, на ўсёй планеце
Дабрэй, чым ты, —
Нікога
Няма на цэлым свеце!
Вучні чытаюць вершы.
Да матулькі мамінай
I матулькі татавай
Я іду з любоўю.
I матульцы мамінай,
I матульцы татавай
Зычу я здароўя.
I матульку маміну,
I матульку татаву
Буду шанаваці.
Мне матулька маміна
I матулька татава
Родныя, як маці. (В. Жуковіч.)
Чуў я пра крыніцу шчасця,
Піў з крынічанькі ваду.
А яшчэ з адной крынічкі
Чэрпаю я дабрыню.
А крынічка гэта побач,
I ў ёй столькі цеплыні —
Ў сэрцы роднай мне бабулі
Ёсць крынічка дабрыні.
Дабрыня бабулі грэе,
Нібы сонейка цяпло.
I з бабуляй мне ніколі
Яшчэ сумна не было.
А калі мяне пахваляць —
Я скажу вам без хлусні:
Кінула бабуля ў сэрца
Мне зярняты дабрыні. (Я. Жабко.)
I матулькі татавай
Я іду з любоўю.
I матульцы мамінай,
I матульцы татавай
Зычу я здароўя.
I матульку маміну,
I матульку татаву
Буду шанаваці.
Мне матулька маміна
I матулька татава
Родныя, як маці. (В. Жуковіч.)
Чуў я пра крыніцу шчасця,
Піў з крынічанькі ваду.
А яшчэ з адной крынічкі
Чэрпаю я дабрыню.
А крынічка гэта побач,
I ў ёй столькі цеплыні —
Ў сэрцы роднай мне бабулі
Ёсць крынічка дабрыні.
Дабрыня бабулі грэе,
Нібы сонейка цяпло.
I з бабуляй мне ніколі
Яшчэ сумна не было.
А калі мяне пахваляць —
Я скажу вам без хлусні:
Кінула бабуля ў сэрца
Мне зярняты дабрыні. (Я. Жабко.)
Настаўнік. Дарагія бабулі! Як мы рады вас сёння бачыць на нашым свяце! Усё лепшае пачынаецца з сям’і, матулі, бабулі. Як добра, што ў нашых вучняў ёсць такія цудоўныя родныя людзі. Мы жадаем вам здароўя, поспехаў ва ўсіх справах, а таксама заставацца заўсёды прыгожымі і маладымі. Давайце пазнаёмімся з вамі крыху бліжэй.
— Кім вы працавалі?
— Кім марылі стаць у маладосці?
— Чым вы любіце займацца ў вольны час?
— Колькі ў вас унукаў?
— Раскажыце пра самае шчаслівае імгненне ў вашым жыцці.
ХлопчыкІ чытаюць па адным радку.
Як жа не любіць нам вас,
Нашы самыя родныя, самыя дарагія!
У гэты дзень ва ўсіх мужчын
Для хвалявання сто прычын.
Якія кветкі падарыць?
I чай як добра заварыць.
Колькі ў кашу класці круп?
Што насыпаць у суп?
I як посуд трэба мыць?
Што на свята падарыць?
Нашы самыя родныя, самыя дарагія!
У гэты дзень ва ўсіх мужчын
Для хвалявання сто прычын.
Якія кветкі падарыць?
I чай як добра заварыць.
Колькі ў кашу класці круп?
Што насыпаць у суп?
I як посуд трэба мыць?
Што на свята падарыць?
Дзеці ўручаюць бабулям падарункі, зробленыя сваімі рукамі.
Вядучы. Пяшчотна любіце і цаніце сваіх бабуль, матуль, не рабіце ім балюча сваімі словамі і учынкамі, будзьце добрымі і ласкавымі ўнукамі і дзецьмі, дапамагайце ім ва ўсім.
Вучні чытаюць вершы.
Ледзь бабуля ў кватэру —
Да яе спяшае Вера.
I дакладвае ёй сходу
Пра вялікую работу:
— Я вячэру згатавала!
(У муцэ чамусьці зала),
— Я працёрла стол (але
Пісягі на тым стале),
— Я мяла, як ты вучыла
(На тахце мятлу забыла),
— Я памыла сарафан
(У ванне — мора-акіян).
— Вось якая я чысцюля...
Разгубілася бабуля.
Думу думае: як быць?
Ці хваліць, ці не хваліць? (Г. Каржанеўская.)
Бабулю шкадаваў
Унучак Лёнік:
— Стамілася?
Ідзі прысядзь на ўслонік.
Я вымыю гаршчок і апалонік.
Яшчэ схаджу ў магазін,
Куплю смятаны слоік. (Д Бічэль-Загнетава.)
Бабуля пагнала
Гусей да ракі,
А Вова рашыў
Прапалоць буракі.
Бабуля прыйшла —
Хлопец проста аж ззяў,
Хоць чорна-зялёны,
Як градка стаяў.
— Чаму гэта брудны
Ты, унучак, такі?
— А я прапалоў
Табе ўсе буракі.
— Травы там няма,
Не кажы марных слоў.
— Дык я ж не траву —
Буракі прапалоў
І праўда,
Бабуля на градку
Пайшла —
Ні аднаго бурачка
Не знайшла. (У. Карызна.)
Дужа добра
Рана ўстаць,
Ложак свой
Самой заслаць.
У мяне сама
Мятла
Вымятае
Пыл з вугла.
Суп яшчэ магу зварыць,
Ды нашто сябе хваліць?
Хай пахваліць той мяне,
Хто хоць лыжку сербане. (Н. Галіноўская.)
Дзед цюльпаны палівае,
Пра цюльпаны я спяваю.
Робім мы ўсё з дзедам самі —
Мы бабулі памагаем. (Н. Галіноўская.)
У Марылькі — бабулька старая,
У бабулькі — ўнучка малая.
Устае бабулька на золку;
— Спі, мой цвецік, мая вясёлка,
Покуль я згатую сняданне...
А дзяўчынка ціхенька ўстане,
Прыбярэ свой ложак, пакой.
Да ўсяго дакранецца рукой.
Мыюць посуд, бялізну, анучкі
Залатыя Марыльчыны ручкі.
Чысцінёй і гасцінным святлом
Ззяе бабчын і ўнуччын дом.
Рада бабка: старанныя ручкі
У яе маленькай унучкі. (С. Пацёмкін.)
Да яе спяшае Вера.
I дакладвае ёй сходу
Пра вялікую работу:
— Я вячэру згатавала!
(У муцэ чамусьці зала),
— Я працёрла стол (але
Пісягі на тым стале),
— Я мяла, як ты вучыла
(На тахце мятлу забыла),
— Я памыла сарафан
(У ванне — мора-акіян).
— Вось якая я чысцюля...
Разгубілася бабуля.
Думу думае: як быць?
Ці хваліць, ці не хваліць? (Г. Каржанеўская.)
Бабулю шкадаваў
Унучак Лёнік:
— Стамілася?
Ідзі прысядзь на ўслонік.
Я вымыю гаршчок і апалонік.
Яшчэ схаджу ў магазін,
Куплю смятаны слоік. (Д Бічэль-Загнетава.)
Бабуля пагнала
Гусей да ракі,
А Вова рашыў
Прапалоць буракі.
Бабуля прыйшла —
Хлопец проста аж ззяў,
Хоць чорна-зялёны,
Як градка стаяў.
— Чаму гэта брудны
Ты, унучак, такі?
— А я прапалоў
Табе ўсе буракі.
— Травы там няма,
Не кажы марных слоў.
— Дык я ж не траву —
Буракі прапалоў
І праўда,
Бабуля на градку
Пайшла —
Ні аднаго бурачка
Не знайшла. (У. Карызна.)
Дужа добра
Рана ўстаць,
Ложак свой
Самой заслаць.
У мяне сама
Мятла
Вымятае
Пыл з вугла.
Суп яшчэ магу зварыць,
Ды нашто сябе хваліць?
Хай пахваліць той мяне,
Хто хоць лыжку сербане. (Н. Галіноўская.)
Дзед цюльпаны палівае,
Пра цюльпаны я спяваю.
Робім мы ўсё з дзедам самі —
Мы бабулі памагаем. (Н. Галіноўская.)
У Марылькі — бабулька старая,
У бабулькі — ўнучка малая.
Устае бабулька на золку;
— Спі, мой цвецік, мая вясёлка,
Покуль я згатую сняданне...
А дзяўчынка ціхенька ўстане,
Прыбярэ свой ложак, пакой.
Да ўсяго дакранецца рукой.
Мыюць посуд, бялізну, анучкі
Залатыя Марыльчыны ручкі.
Чысцінёй і гасцінным святлом
Ззяе бабчын і ўнуччын дом.
Рада бабка: старанныя ручкі
У яе маленькай унучкі. (С. Пацёмкін.)
Песня «Бабчына памочніца»
Муз. В. Сярых, сл. К. Кірэенкі.
Вачаняткі — васілёк,
А валосікі — лянок,
Вось якая ў бабкі ўнучка —
Бабчына памочніца.
Ледзьве ранічкай прачнецца,
Хопіць звонкае вядзерца
I да студні — скокам-скок!
Бабчына памочніца.
Курак беленькіх напоіць,
Куранятак супакоіць:
— Не сумуйце, тут я, тут!
Кажа ім памочніца.
А валосікі — лянок,
Вось якая ў бабкі ўнучка —
Бабчына памочніца.
Ледзьве ранічкай прачнецца,
Хопіць звонкае вядзерца
I да студні — скокам-скок!
Бабчына памочніца.
Курак беленькіх напоіць,
Куранятак супакоіць:
— Не сумуйце, тут я, тут!
Кажа ім памочніца.
Конкурсная праграма для бабуль
Конкурс «Мой любімы ўнук». Бабулі з завязанымі вачыма навобмацак знаходзяць сваіх унукаў. Конкурс «Самы прыгожы банцік». Бабулі завязваюць сваім унучкам банцікі. Конкурс «Самае ласкавае Імя». Бабулі называюць ласкавыя імёны сваіх унукаў і ўнучак. Конкурс «Вучым урокі».Вядучы. Часта, калі тата з мамай на працы, хатнія заданні ўнукам дапамагаюць выконваць бабулі. Давайце праверым, а ці ўмеюць нашы бабулі іх выконваць самастойна.
1-шы ўрок. Матэматыка
✓ Вылічыце: 2 + 6; 14 : 2; 6x6; 34 - 20.✓ Задача. Певень важыць на адной назе 3 кг, колькі ён будзе важыць на двух нагах?
✓ Па вуліцы ішлі ўтраіх,
На сцежку завярнулі.
I ў дом зайшло колькі ўсіх?
Дзве мамы,
Дзве дачкі,
Пры іх —
3 унучкаю бабуля? (Р. Барадулін.)
2-гі ўрок. Беларуская мова
✓ Колькі літар у слове «ўнучка»?✓ 3 якой літары пачынаецца алфавіт?
✓ Колькі цвёрдых гукаў у слове «бабуля»?
3-ці ўрок. Літаратурнае чытанне
✓ Як звалі курачку, якая «знесла» залатое яечка?✓ Назавіце казкі, героямі якіх з’яўляецца кот.
✓ Якую песню спяваў непаслухмяны Пеўнік?
4-ты ўрок. Чалавек і свет
✓ Якую птушку называюць санітарам лесу?✓ Якая птушка пры пералёце ў вырай выстаўляе пост аховы пры адпачынку і начоўцы, і каб не заснуць, вартавы бярэ каменьчык у дзюбу?
✓ Якая самая маленькая птушка на свеце?
5-ты ўрок. Вясёлы
✓ Ад чаго ў гусі чырвоныя лапы? (Ад кален.)✓ Колькі гарошын можа ўвайсці ў шклянку? (Ніводнай, яны не ходзяць.)
✓ На якое дрэва садзіцца варона ў час дажджу? (На мокрае.)
Вядучы. Кожная бабуля ўмее шмат чаго рабіць і вучыць гэтаму сваіх унукаў.
Дэманстрацыя вырабаў, якія зрабілі бабулі.
Вучні чытаюць вершы.
У руках бабуліных пруткі —
Бліскавіц дзівоснае мільганне.
А клубкі, нібыта калабкі,
Тупаюць у кошыку ад рання.
У руках бабуліных пруткі...
Не пруткі — жывыя хабаткі.
Кожны рух — завучаны, бы ўрок.
! чаго, чароўныя, не зробяць!?
Звяжуць рукавічкі, світарок
I сукенку. У іх умення хопіць.
I на што ні глянуць — свой узор,
Колераў дзівосная вясёлка,
То ў лугоў надрэчных,
То — у золкаў.
У руках бабуліных пруткі.
Хіба прапушчу я ўрок такі?
Я падсела бліжэй да яе.
Я гатова, як яна, старацца.
— Дай, бабуля, мне пруткі свае,
Навучы, як з імі
Мне ўпраўляцца. (М. Чарняўскі.)
Іголачка, мая сяброўка,
Што ні дзень — працуе лоўка,
Каб цвілі зімой і ўлетку
На маёй сукенцы кветкі.
Мы пашылі для сястрычкі
Дзве прыгожыя спаднічкі.
А для браціка — штаны...
Не нахваляцца яны.
Хваліць мама мае ручкі,
Бабка цешыцца з унучкі,
Я смяюся:
— То ж не я,
То іголачка мая. (I. Кульская.)
На абрусах
I сурвэтках
Палымнеюць
Руж букеты.
Тут і пеўні, тут і гусі...
Вышывала іх бабуся —
Чараўніца.
— Наша бабка! —
Аж здзіўляецца
Агатка, —
Возьме ў рукі Палатно —
Ажывае ўраз Яно. (Л. Шырын.)
Мішава бабуля
Вышыла кашулю
Мішаваму тату,
Каб насіў на святы.
I Ганулі Міша
Кажа з захапленнем:
— Вышыванка выйшла
Ўсім на заглядзенне!
— Разумею, — кажа
Хлопчыку Гануля, —
Рукі залатыя
У тваёй бабулі.
Здзіўлены хлапчынка,
Бо няма нічога
На руках бабулі
3 а л а т о г а ! (В. Жуковіч.)
I Наташа, і Гануля
Завіталі да бабулі.
Госці ў хату — у хаце свята,
Мовіць бабка зухавата:
— Раз прыйшлі такія госці,
Смачнае спяку я штосьці.
Дастае муку, тварог.
— Пастараемся мы ўтрох.
Ты з калодзежа мне ў хату
Прынясі вадзічкі, Ната.
Дроў, Гануля, кінь у грубку,
Запалі, мая галубка.
Прынясла вадзіцы Натка,
Замясіла цеста бабка.
У грубцы полымя гудзе.
Цеста — на скаварадзе.
— Дзеткі, мне паслаў вас Бог, —
Так бабуля рада.
Выпякаецца пірог
Пад яе наглядам.
Каравай з духоўкі свежы,
Пышны выйшаў, як належыць.
— Сонца — твой пірог, бабуля, —
Кажуць Ната і Гануля.
Госці ў хаце — гэта свята.
Бабка рэжа зухавата.
Пахкі, свежанькі пірог.
— Смачна есці!
Елі ўтрох. (В. Жуковіч.)
Бліскавіц дзівоснае мільганне.
А клубкі, нібыта калабкі,
Тупаюць у кошыку ад рання.
У руках бабуліных пруткі...
Не пруткі — жывыя хабаткі.
Кожны рух — завучаны, бы ўрок.
! чаго, чароўныя, не зробяць!?
Звяжуць рукавічкі, світарок
I сукенку. У іх умення хопіць.
I на што ні глянуць — свой узор,
Колераў дзівосная вясёлка,
То ў лугоў надрэчных,
То — у золкаў.
У руках бабуліных пруткі.
Хіба прапушчу я ўрок такі?
Я падсела бліжэй да яе.
Я гатова, як яна, старацца.
— Дай, бабуля, мне пруткі свае,
Навучы, як з імі
Мне ўпраўляцца. (М. Чарняўскі.)
Іголачка, мая сяброўка,
Што ні дзень — працуе лоўка,
Каб цвілі зімой і ўлетку
На маёй сукенцы кветкі.
Мы пашылі для сястрычкі
Дзве прыгожыя спаднічкі.
А для браціка — штаны...
Не нахваляцца яны.
Хваліць мама мае ручкі,
Бабка цешыцца з унучкі,
Я смяюся:
— То ж не я,
То іголачка мая. (I. Кульская.)
На абрусах
I сурвэтках
Палымнеюць
Руж букеты.
Тут і пеўні, тут і гусі...
Вышывала іх бабуся —
Чараўніца.
— Наша бабка! —
Аж здзіўляецца
Агатка, —
Возьме ў рукі Палатно —
Ажывае ўраз Яно. (Л. Шырын.)
Мішава бабуля
Вышыла кашулю
Мішаваму тату,
Каб насіў на святы.
I Ганулі Міша
Кажа з захапленнем:
— Вышыванка выйшла
Ўсім на заглядзенне!
— Разумею, — кажа
Хлопчыку Гануля, —
Рукі залатыя
У тваёй бабулі.
Здзіўлены хлапчынка,
Бо няма нічога
На руках бабулі
3 а л а т о г а ! (В. Жуковіч.)
I Наташа, і Гануля
Завіталі да бабулі.
Госці ў хату — у хаце свята,
Мовіць бабка зухавата:
— Раз прыйшлі такія госці,
Смачнае спяку я штосьці.
Дастае муку, тварог.
— Пастараемся мы ўтрох.
Ты з калодзежа мне ў хату
Прынясі вадзічкі, Ната.
Дроў, Гануля, кінь у грубку,
Запалі, мая галубка.
Прынясла вадзіцы Натка,
Замясіла цеста бабка.
У грубцы полымя гудзе.
Цеста — на скаварадзе.
— Дзеткі, мне паслаў вас Бог, —
Так бабуля рада.
Выпякаецца пірог
Пад яе наглядам.
Каравай з духоўкі свежы,
Пышны выйшаў, як належыць.
— Сонца — твой пірог, бабуля, —
Кажуць Ната і Гануля.
Госці ў хаце — гэта свята.
Бабка рэжа зухавата.
Пахкі, свежанькі пірог.
— Смачна есці!
Елі ўтрох. (В. Жуковіч.)
Бабулi частуюць сваімі пірагамі ўсіх прысутных.
Заключнае слова ўнукаў.
Запаветныя, родныя фарбы і гукі —
Ўсё застаецца.
Дзякуй, бабуля, за рукі,
Бяссонныя рукі,
За адданае сэрца!
Не пакрыўджу цябе,
3 тваіх сцежак не збочу,
Засланю ад нягоды.
Я хачу, каб свяціліся
Радасцю вочы,
I жыла ты заўсёды!
Ўсё застаецца.
Дзякуй, бабуля, за рукі,
Бяссонныя рукі,
За адданае сэрца!
Не пакрыўджу цябе,
3 тваіх сцежак не збочу,
Засланю ад нягоды.
Я хачу, каб свяціліся
Радасцю вочы,
I жыла ты заўсёды!