Галіна ЖУКЕВІЧ, музычны кіраўнік дзіцячага сада "Каласок " г. п. Лельчыцы Гомельскай вобласці. Пралеска Сакавік 1997 г.
Мы вясну гукаем, вясну сустракаем.
Сцэнарый свята для дзяцей сярэдняй групы
Зала прыбрана пад сялянскую хату. У залу заходзяць дзеці, становяцца ў карагод. Гаспадары свята— цётка Лявоніха і дзядзька Лявон.
Дзеці. Добры дзень! У хату мы да вас прыйшлі. Ці чакаеце вы нас?
Лявоніха.
Добры дзень усім вам, госці,
Дзякуем, што прыйшлі ў госці.
Рады бачыць вас у хаце,
Караваем частаваці.
Лявон. А сабраліся мы, каб гукаць у наш край вясну-красну. Вясной абуджаецца прырода, прылятаюць птушкі. Вясна займае асаблівае месца ў працоўным календары сялян.
Дзеці (спяваюць).
Жавароначкі, прыляціце,
Вясну красную прынясіце,
А зімачку забярыце,
Бо з’шачка надаела,
Увесь хлеб наела.
Вясну красную прынясіце,
Ночку цёмную праганіце.
Ночку цёмную праганіце,
Светлым сонетам засвяціце.
..Жавароначкі, прыляціце,
Вясну красную прынясіце,
А зімачку забярыце,
Бо зімачка надаела,
Увесь хлеб паела.
Дзеці садзяцца, а на сярэдзіну залы "вылятаюць птушкі"—пачынаецца інсцэніроўка пацешкі "Ладачкі-ладушкі".
1. Ладачкі-ладушкі,
Прыляцелі птушкі.
Селі на варотах
У чырвоных ботах.
Дзеці, апранутыя у птушак, "ляцяць " па кругу, спыняюцца, ківаюць галовамі.
2. Боты паскідалі,
Кругам паляталі.
Сталі сакатаці,
Каб ім есці даці.
Тупаюць нагамі, перакручваюцца, робяць махі рукамі ў бакі.
3. Прынясу ім жыта,
Будуць птушкі сыты.
Ды насыплю грэчкі,
Хай нясуць яечкі.
З’яўляецца дзяўчынка, якая левую руку трымае так, як быццам у руцэ сіта, а правай рукой бярэ зярняткі і кладзе на далоні "птушак ".
"Птушкі", крыху нахіліўшы тулава, пальцам правай рукі стукаюць па далоні левай, як бы дзяўбуць зярняты.
Лявоніха. Малайцы, дзеці! I сапраўды, у даўнія часы людзі ўслаўлялі птушак—вестуноў вясны. Гаспадыні ў гэты час выпякалі з цеста "жаваранкаў" і іншых птушак.
Лявон. А цяпер, дзеткі, мы будзем вясну клікаць, як у даўнія часы. Дзяўчаты збіраліся гуртам, ішлі ў канец вёскі, адтуль пачынаўся абход усіх двароў. Падыдуць дзяўчаты пад акно і пытаюцца:
—Ці трэба вам вясна-красна?
Лявоніха. Трэба, трэба.
Лявон. Ці дазволіце вясну гукаць, вясну заспяваць?
Лявоніха. Спявайце, калі ласка, спявайце.
Дзеці ўтвараюць карагод, спяваюць.
Свяці, свяці, сонейка,
Каб нам было цёпленька.
Ай, люлі, ай, люлі,
Люленькі, люлі.
Сонца, сонца, выгляні ў аконца,
Пасвяці нам трошку, дам табе гарошку.
Свяці, свяці, сонейка,
Каб нам было цёпленька.
Ай, люлі, ай, люлі,
Люленькі, люлі.
Дзеці спыняюцца і выказваюць свае пажаданні гаспадарам.
1-е дзіця. Вам шчасця і хлеба уволю!
2-е дзіця. Каб не хварэлі і ўвесь хлеб паелі!
3-е дзіця. Каб вырас у вас кала¬сок з піражок.
4-е дзіця. Гаспадарам жадаем жыці-быці, сто бочак жыта намалаціці.
Дзеці садзяцца.
Лявон і Лявоніха. Дзякуй вам, мае любыя, дзякуй вам, мае прыгожыя, за такія шчырыя пажаданні.
Лявоніха. I слухайце, дзеці, што далей было на свеце. Збіраліся дзяўчаты на ўзгорках за вёскай і спяваді песні да позняй ночы. Часам спявалі па чарзе, пачнуць у адным канцы вёскі, а ў другім працягваюць. А потым...
У залу ўваходзіць Вясна.
Вясна. Дзень добры вам, хлопчыкі і дзяўчынкі! Дзень добры, гаспадары і госці!
Я прыйшла на ваша свята і многа хараства прынесла. I перадам яго таму, хто захоўвае ў сваёй памяці мудрасць народную.
Пачынае гаварыць пачатак прымавак, а дзеці—канец.
—Калі ў сакавіку вада цячэ, у красавіку трава... (не расце).
—Травень халодны—год... (хлебародны).
—Калі ў чаромхі многа цвету— лета будзе... (мокрым).
—Птушкі ўюць гнёзды на сонечным баку—лета будзе... (халодным).
Потым дзеці ўтвараюць карагод "Вясна-красна, адкуль прыйшла ".
Калі праспяваюць гэты карагод, Вясна дорыць дзяўчынкам вяночкі, і свята працягваецца карагодам “Вяночак".
Вясна. Добра, дзеці. А цяпер давайце пагуляем. Толькі ў якую гульню будзем гуляць?
Дзеці. У гульню "Грушка"!
Вясна. Цікавая гульня, давайце гуляць.
Праводзіцца гульня "Грушка ".
Вясна. А яшчэ, любыя мае дзеткі, вясна славіцца і тым, што гэта пара палявых работ. Праўду кажуць: "Што вясной пасееш, тое ўвосень збярэш".
Лявон. Пра гэта таксама ведаюць дзеці.
Лявоніха. Таму падрыхтавалі карагод "Лянок".
Дзеці выконваюць карагод "Лянок".
Лявон. А каб ты, Вясна, стала яшчэ цяплейшай ды ласкавейшай, нашы дзеці-музыкі падрыхтавалі табе свой падарунак.
1-е дзіця.
Вось яны, мае цымбалы,
Струн вясёлы перазвон,
Як зайгралі, заспявалі
Дзілі-дзілі, дзілі-дон.
2-е дзіця.
Весялей, сябры, іграйце,
Праганяйце з хаты сон.
I ляноту праганяйце.
Дзілі-дзілі, дзілі-дон.
Іграе дзіцячы аркестр народных інструментаў.
Лявоніха. А якое ж свята без танца?
Дзеці выконваюць народны танец.
Вясна. Вось і надышоў час развітвацца з вамі. Дзякуй вам, гаспадары, мне пара ісці будзіць пушчы, бары, палі, азёры.
Раздае дзецям пачастункі і выходзіць.
Лявон. Да сустрэчы ў наступным годзе, Вясна!
Лявоніха. Дзякуй і вам, дзеці, што сустракалі з намі надыход вясны.
Дзеці развітваюцца з гаспадарамі і выходзяць з залы.